Red Dead Redemption 2 - Review

Het verhaal en de personages daarin zijn belangrijk, want ze geven de game kleur. Het ene personage is nog kleurrijker dan het andere, en stuk voor stuk slepen ze Arthur - en dus de speler - mee in allerlei avonturen die soms veel en soms minder buit opleveren. Red Dead Redemption 2 zorgt ervoor dat de speler altijd met iets bezig is. De minimap toont waar je een volgend startpunt voor een nieuwe missie kunt vinden, met daarbij de letter van het personage waar de missie mee samenhangt, zoals Rockstar dat altijd doet in zijn games. Terwijl je daar naar op weg bent, kan er echter van alles gebeuren in de levendige spelwereld van Red Dead Redemption 2, en dat is misschien nog wel belangrijker dan het verhaal en de hoofdpersonages zelf.

Gelaagde personages

De spelwereld is in de eerste plaats heel mooi. Of je nu in open gebieden rond Rhodes rondrijdt of in de bergen richting het noorden, op elk moment kun je een prachtig vergezicht tegenkomen. De personages die deze mooie wereld bevolken maken de wereld echter tot wat hij is. Elk personage heeft tekst en kan dus met Arthur praten, mocht hij hen aanspreken. Hun reactie wordt beïnvloed door de reputatie die Arthur op dat moment heeft, op welke manier hij hen aanspreekt en of hij bijvoorbeeld een masker draagt of een wapen in zijn handen heeft. Daarnaast speelt verzorging ook een rol. Heeft Arthur zich al tijden niet meer geschoren en draagt hij al dagen dezelfde kleding, dan hoor je opmerkingen over zijn voorkomen of zijn lichaamsgeur.

De op het oog nietszeggende conversaties zijn belangrijk voor de geloofwaardigheid van de spelwereld. Het spelplezier wordt echter vooral versterkt door personages die net iets meer te bieden hebben. Arthur komt via random encounters voortdurend interessante personen tegen die hij al dan niet kan helpen. Soms levert het de speler een heel nieuwe questlijn op en soms gaat het juist om een korte, simpele handeling die op termijn nog best wat invloed kan hebben. Help je iemand uit een valstrik en kom je diegene daarna tegen in een dorpje, dan kan het zomaar gebeuren dat hij je nog een beloning geeft. Die beloning kan de vorm van geld of iets waardevols hebben, maar ook bestaan uit wat informatie. Het zou zomaar kunnen dat er in een berghutje een oud vrouwtje op een prachtige stapel bankbiljetten zit. En laten we eerlijk zijn: heeft die nou echt zo veel geld nodig?

Wie de natuurlijke flow van Red Dead Redemption 2 volgt, wisselt zo verhaalmissies doorlopend af met overige missies. Die komen dus in de vorm van toevallige ontmoetingen, maar er zijn ook echte side-missions. De verhaalmissies worden steeds aangegeven met gele icoontjes, terwijl de optionele missies wit zijn. We zouden echter iedereen aanraden die missies vooral niet over te slaan, want niet zelden zorgen juist die extra missies voor zeer vermakelijke content. In een van die missies gaat Arthur bijvoorbeeld op date met een oude vlam, wat een van de meest passieve en tegelijk memorabele passages van de game met zich meebrengt.

Toch is het ook niet zo dat elke extra bezigheid de moeite waard is. Zo kan Arthur in de spelwereld ook verschillende zaken verzamelen, zoals kaarten uit sigarettenpakjes en botten van dinosaurussen. In de praktijk pakten we die mee als we ze tegenkwamen, maar we gingen er zeker niet specifiek naar op zoek. Al was het maar omdat er genoeg andere dingen zijn te doen, zodat je je niet al te veel zult bekommeren om dit soort 'verzamelquests'.

Jagen en koken

Buiten de quests zijn er ook nog bezigheden die Arthur op elk moment in de campagne kan oppakken. Red Dead Redemption 2 is namelijk op veel manieren een realistische game, en dat komt terug in de gameplay. Het haar en de baard van Arthur groeien bijvoorbeeld steeds door, en je zult ze moeten onderhouden of bijwerken. Het kamp van de bende is afhankelijk van donaties van leden om proviand in te kunnen slaan, en ook donaties in de vorm van zelf geschoten wild is welkom. De huiden van deze dieren heb je daarnaast nodig voor diverse upgrades, zoals een grotere buideltas en diverse kledingstukken. Dan zijn er nog de inwendige mens en het inwendige paard, en beide moeten worden verzorgd. Je hebt dus eten nodig om je gezondheid en uithoudingsvermogen op peil te houden. Dat kun je uit blikken of uit fruit halen, maar het zelf gebakken vlees van beesten waarop je hebt gejaagd, is effectiever als voedsel. Kennelijk was een vegetarische levensstijl nog niet zo populair aan het einde van de negentiende eeuw.

Wie geen zin heeft in al die praktijken, kan ze trouwens grotendeels overslaan. Zodra je je kamp upgrade kun je er gemakkelijk eten meepakken, en daarnaast vind je genoeg op je pad. Het is een goed idee om verslagen vijanden altijd te 'looten' omdat ze vaak waardevolle spullen en andere items bij zich dragen. Die waardevolle spullen kun je verhandelen bij een 'fence', maar ook doneren aan je bende. Op die manier kun je flink wat waarde inleggen zonder dat je ooit je eigen dollars hoeft aan te spreken.

Op avontuur met je paard

Zoals gezegd houd je met eten je gezondheid en uithoudingsvermogen op peil, en datzelfde doe je met je paard. Je paard is je primaire vervoersmiddel in Red Dead Redemption 2. Het is niet zo dat je één specifiek paard hebt. Je begint met een paard, maar wij verloren onze trouwe kompaan toen we per ongeluk van een rots vielen. Je kunt dan, als je een 'Horse Revive' op zak hebt, je paard weer op de been helpen, maar zonder dat wondermiddel zul je helaas te voet verder moeten en op zoek moeten gaan naar een nieuw paard. De paarden verschillen onderling ook nog behoorlijk in kracht en snelheid. Het loont dus om je ogen open te houden voor een mooi exemplaar dat wellicht nog sneller is dan je huidige dier.

Band met je paard verbeteren

De prestaties van je paard kun je zelf ook verbeteren. Door vaak te rijden, maar ook door je paard af en toe te borstelen, te aaien en eten te geven, bouw je een band op. Hoe sterker die band, hoe beter je paard het doet. Het kan dan bijvoorbeeld langer galopperen of meer pijn verdragen voor het door de hoeven gaat. Het klinkt misschien gek, maar doordat je zo met je paard bezig bent, doet het oprecht pijn als je je trouwe metgezel kwijtraakt. We hebben in het complete avontuur een paar keer van paard moeten wisselen, en telkens was dat toch nog best emotioneel. Precies zoals het hoort, want een cowboy en zijn paard vormen immers een twee-eenheid.

Dat blijkt wel in de gameplay, want je brengt dus veel tijd door in het zadel. Soms betekent dat ook dat je behoorlijke lange ritten moet maken, want de spelwereld van Red Dead Redemption is niet bepaald klein. Wordt dat vervelend? Nee, niet echt, al kunnen we ook niet ontkennen dat we heel af en toe met een beetje tegenzin aan zo'n lange tocht begonnen. Je kunt ook een koets of trein pakken, maar de weg naar zo'n fast-travel-locatie is vaak ook al lang, dus dan kun je net zo goed gewoon te paard gaan. Gelukkig is paardrijden op zichzelf leuk, en zoals al gezegd op de vorige pagina kom je doorlopend personages tegen waar je iets mee kunt. Dat houdt de lol erin. Wat wel handig is, is dat je, zodra je een upgrade voor Arthurs tent in het kamp hebt gekocht, vanaf daar fast-travel kunt doen naar elk stadje of dorpje waar je al eens geweest bent. Wel zo handig, want sommige stukken van de spelwereld heb je op dat moment al vaak genoeg gezien.

Leven als vrijbuiter

De momenten die je alleen op je paard doorbrengt, zorgen op een bepaalde manier voor het ultieme avonturiersgevoel. Je bent vrij om te gaan en staan waar je wilt, en om te doen wat je wilt. Je bent een outlaw, dus schaam je vooral niet om outlaw-dingen te doen. Een eenzame visser, ver weg van wegen waar sheriffs of Pinkertons zouden kunnen patrouilleren, is een gemakkelijk doelwit voor een overval. Datzelfde geldt voor koetsen, eenzame ruiters, en ga zo maar door. Het zal je niet op slag rijk maken, maar soms heb je geluk en verdien je meer dan je had gedacht. Daarnaast zijn er ook plaatsen waar je gestolen paarden en zelfs complete postkoetsen kunt verkopen. Wie niet al te veel last heeft van zijn geweten kan dus gemakkelijk geld verdienen in het Wilde Westen van Red Dead Redemption 2.

Hoe gemakkelijk ze ook zijn, het zijn niet de losse overvallen die je uiteindelijk van het grote geld voorzien. In het verhaal werk je samen met je bendegenoten regelmatig naar een grote overval toe en daarbij zijn de kansen op fortuin aanzienlijk groter. Na verloop van tijd kun je ook met andere bendeleden overvallen plegen op postkoetsen en boerderijen. Deze 'minimissies' zijn meestal gebaseerd op een tip, dus ook dat is een goede mogelijkheid voor wat meer bijverdiensten. Wie zijn geld uit wat eervoller werk wil halen, kan eens bij de lokale sheriff langs gaan om daar een 'bounty hunter-missie' te accepteren. Een outlaw die een andere outlaw opspoort en arresteert? Een beetje hypocriet is het wel, maar ja, je moet toch iets doen om geld te verdienen.

De beste momenten

Die losse missies zijn leuk, maar halen het uiteraard niet bij de verhaalmissies waar je wat langer naartoe werkt. De grootschalige overvallen, de momenten dat je met de hele bende - of een groot deel daarvan - een grote slag probeert te slaan, het zijn de stukken waarbij de gameplay zijn hoogtepunten beleeft. Of het nu gaat om een treinoverval of iets anders, er is altijd spektakel en het voelt vaak ook gewoon wel stoer. Je speelt de hoofdrol in je eigen cowboyfilm, alsof je Clint Eastwood in zijn beste jaren bent.

Audiovisueel: sfeervol en filmisch

Die referentie naar Clint Eastwood, onderaan de vorige pagina, maakten we niet voor niets. Red Dead Redemption 2 voelt namelijk vaak heel filmisch aan. We hebben zelden een game gespeeld waarin het verhaal zo goed in beeld is gebracht als in deze game. Natuurlijk zijn er wel andere games die ook zoiets deden. Denk maar aan de games van Quantic Dream, dat met titels als Detroit: Become Human ook speelt met de mix tussen film en game. Het is echter altijd zo dat het filmische aspect dan ten koste gaat van gameplay. Red Dead Redemption 2 weet beide kanten met elkaar te combineren op een manier die we niet eerder hebben gezien.

Uiteraard komt dat goed naar voren in de tussenfilmpjes. Die worden gedragen door prima acteerprestaties van de diverse stemacteurs, en zeker ook door de prachtige graphics en de prima soundtrack - allemaal bepalend voor de sfeer, en bijdragend aan het hoge niveau. Het zijn echter niet eens de scènes waarin de hoofdpersonages met elkaar het verhaal beleven. Het zijn de ogenschijnlijk onbelangrijke stukken waarin Arthur van A naar B rijdt en het spel even de controle van je steelt. De muziek zwelt dan iets aan, er komt een lekker 'western' klinkend muziekje op en je kijkt simpelweg naar een cowboy die de ondergaande zon tegemoet rijdt. Wie de game speelt en deze scènes tegenkomt, zal direct begrijpen wat we hier bedoelen. Er zijn weinig games die een dergelijk onbelangrijk stuk zo sfeervol en boeiend kunnen maken als Red Dead Redemption 2.

'Cinematic Camera'

Het gaat echter nog een stap verder dan dit. In de gameplay kun je, als je tenminste niet aan het vechten bent, desgewenst overschakelen naar de 'cinematic camera'. Doe je dat, dan hoef je alleen nog 'kruisje' ingedrukt te houden om je weg automatisch te vervolgen, terwijl je Arthur vanuit wat andere, meer filmische camerastandpunten in beeld krijgt. Je kunt daarbij ook zelf voor regisseur spelen, door op 'R3' te drukken waardoor je van camerastandpunt wisselt. Het levert niet elke keer even mooie beelden op, maar vaak genoeg is dat toch wel het geval. En bevalt het je niet, dan kun je het meteen weer uitzetten en nooit meer gebruiken. In de praktijk schakelden wij af en toe naar die speciale camerastandpunten, maar vaker vonden we het leuker om gewoon zelf te rijden.

Het is belangrijk om te onderstrepen dat al het bovenstaande niet van de grond komt als de rest van het audiovisuele plaatje niet ook van hoog niveau is. We zeiden het al: prachtige graphics en een prima soundtrack. Vooral die graphics maken indruk. Van alle games die proberen realistisch te ogen, is Red Dead Redemption 2 veruit de mooiste. Of je nu kijkt naar iets groots en wijds als de vergezichten en de manier waarop het zonlicht soms je beeld in knalt, of naar iets kleins als het uiterlijk en de animaties van de honderden verschillende dieren in de game: alles is even mooi en even goed verzorgd. Niemand kan ons wijs maken dat er een gamer is die niet eventjes stopt en rondkijkt wanneer hij of zij voor het eerst hoog in de 'Grizzlies' komt en een prachtig uitzicht heeft over de spelwereld.

Nagenoeg perfect geluid

Ook de audio doet het prima. We noemden al de voice-acting en de soundtrack - beide grotendeels uitstekend - maar er is meer. Er is namelijk geen handeling in Red Dead Redemption 2 die niet gepaard gaat met een precies kloppend audio-effect. De sneeuw in de bergen knispert onder je voeten en als je je paard opdraagt wat harder te lopen, hoor je het geluid van het ijzer van de sporen van je schoenen tegen de beugels waar je voeten in zitten. Is dit uniek? Nee, niet per se, maar we hebben Red Dead Redemption 2 niet of nauwelijks op fouten in het sound design kunnen betrappen, en dat maakt indruk.

Knallen met en zonder Dead Eye

Dan hebben we nog een aspect van Red Dead Redemption 2 deels onbesproken gelaten, de gameplay. Oké, je weet inmiddels dat paardrijden een wezenlijk deel van de game is en dat dat leuk is om te doen, in ieder geval leuk genoeg om lange ritten ook na tientallen uren spelen niet vervelend te laten worden. Je weet ook dat je veel handmatig moet doen, jagen en koken bijvoorbeeld, maar er is veel meer dan dat. Het Wilde Westen zou immers het Wilde Westen niet zijn als er niet om de haverklap een wapen zou worden getrokken.

Vaardig met vuurwapens

Net als John Marston in de eerste Red Dead Redemption-game is Arthur Morgan een ware 'gunslinger'. Hij is uiterst vaardig met zijn revolvers, maar daar houdt het arsenaal zeker niet bij op. Je kunt allerlei verschillende wapens vinden, stelen en kopen in Red Dead Redemption 2, en zult vanzelf een voorkeur voor bepaald schiettuig krijgen. Arthur kan meestal twee handwapens en twee grotere wapens meedragen. De rest van je verzameling blijft achter in de zadeltassen van je paard, dus moet je telkens kiezen wat je meeneemt. In de praktijk kozen wij vaak voor een geweer bij wijze van 'repeater' en een geweer voor langere afstanden, of juist een shotgun, afhankelijk van de omgeving waar je eventueel in moet vechten.

Dat vechten werkt op een voor Rockstar Games herkenbare manier. Je mikt zelf, maar zodra je voldoende in de buurt van een vijand mikt, 'begrijpt' de auto-aim dat je direct op een vijand wilt schieten. Die auto-aim mikt standaard op zijn torso. Je kunt jezelf dus aanleren om vanaf die auto-aim net iets omhoog te gaan, waardoor je gemakkelijk een headshot kunt maken. Dat klinkt gemakkelijker dan het is. Je vijanden staan meestal niet stil, dus als je niet snel genoeg schiet, mik je niet meer goed.

Red Dead Redemption 2 kent een flinke portie 'blood & gore'. De game biedt spelers de optie dat uit te schakelen, waardoor je beelden die als schokkend of heftig bestempeld zouden kunnen worden, niet meer te zien krijgt.

Met die normale manier van schieten zul je veel gevechten in je voordeel kunnen beslissen. Het is echter ook wel handig - en wel zo spectaculair ook - om veelvuldig gebruik te maken van Dead Eye. Deze manier van mikken en schieten is ook een overblijfsel uit de eerste Red Dead Redemption, maar dan wel in uitgediepte vorm. In de basis werkt Dead Eye nog hetzelfde: je kunt in slow-motion markers plaatsen op vijanden, en die markers veranderen in een aantal rap achter elkaar afgevuurde schoten. Het is dé manier om snel af te rekenen met een groepje vijanden. De verandering in Dead Eye zit hem er nu in dat er meerdere niveaus zijn. Het begint met een systeem dat automatisch kruisjes plaatst, maar eindigt met een systeem waarbij je dat zelf kunt doen en waarbij het systeem ook aanwijst wat de meest kwetsbare plekken van je tegenstanders zijn. Dat laatste had voor ons niet gehoeven, maar het is wel grappig dat Dead Eye op die manier steeds een beetje verandert.

Moeizame momentjes

Buiten het schieten en paardrijden om ben je met name bezig met babbelen met verschillende figuren, waarbij je als speler soms een keuze kunt maken om iets wel of niet te doen of om iemands kant in een discussie te kiezen. Natuurlijk kun je op de plaatsen waar je komt onderzoeken of er geen waardevolle spullen liggen. Bij dat laatste beleef je wellicht je moeizaamste momenten in Red Dead Redemption 2. Heel af en toe heeft de game enige moeite om te begrijpen welk item je probeert te pakken. Het duurt dan soms net even te lang voor je precies goed voor een kistje of een specifiek object staat om het spel te laten begrijpen dat je dat kistje wilt openen of dat object wilt pakken. Dat zorgt heel af en toe voor wat lichte frustratie. Vergelijkbaar is de situatie waarbij je iets uit de tas van je paard wilt pakken maar de game je geen ruimte geeft om dat te doen, bijvoorbeeld doordat er een muur in de weg staat. Je ziet Arthur dan wat stapjes zetten die nergens toe leiden, en uiteindelijk krijg je na een paar seconden de controle weer terug. We hebben ons paard ook weleens rondjes om ons heen zien lopen, terwijl het daarbij zijwaartse stapjes deed. Opmerkelijk, maar zeker niet heel kwalijk, en het was bovendien binnen enkele seconden over. Het geeft hooguit aan dat geen enkele game perfect is en het is niet meer dan een klein smetje op het verder keurige blazoen.

	Pluspunten	Minpunten	Eindoordeel
	Uitstekend geschreven verhaal  Ontwikkeling in personages  Levendige spelwereld  Spektakel in verhaalmissies  Mooie graphics, filmische beelden  Soundtrack en geluidseffecten	Kleine onvolkomenheden in gameplay