Yakuza 6: The Song of Life is in alles een Japanse role-playing game, maar toegankelijk genoeg voor westerse gamers. Het vormt, mede door het geboden handige overzicht van wat er allemaal is gebeurd, geen belemmering om voorgaande delen niet te hebben gespeeld. Yakuza 6 sleept de speler mee naar sfeervolle omgevingen in Tokio en Hiroshima, en doet dat aan de hand van Kazuma Kiryu, een van de meest bad-ass gangsters uit de historie van games. Het spel heeft daarbij een goed en bij vlagen verrassend verhaal. Er is daarnaast heel veel te doen en te beleven in de spelwereld van Yakuza 6. De hoofdmoot wordt echter verzorgd door het vechten, wat lekker werkt en vaak spectaculaire beelden oplevert. Ervaren Yakuza-spelers zullen wellicht wat diepgang in dat vechtsysteem missen, maar voor nieuwkomers is het een heerlijk systeem om hun eerste stapjes als Kiryu-san mee te zetten.
Pluspunten
- Goed verhaal
- Veel personages, veel tekst
- Veel te doen en te ontdekken
- Soepel vechtsysteem
- Clan en honkbal bijna eigen games
Minpunten
- Soms érg veel tussenscènes
- Vechtsysteem minder diep dan voorheen
Eindoordeel Tweakers
Japan is de bakermat van de game-industrie, maar toch komen games uit dit land in het Westen soms maar moeilijk van de grond. Grote Japanse role-playing games als Final Fantasy hebben door de jaren heen successen gevierd, maar dat is meer uitzondering dan regel. Zelfs de succesvolste Japanse games blijven in Europa een flink eind achter bij 'Westerse' games als Call of Duty en Grand Theft Auto. Dat is jammer, want zo missen veel gamers spellen die ze wellicht heel leuk hadden gevonden. Hun betrekkelijk lage populariteit zorgt er ook voor dat media als Tweakers deze games niet snel uitlichten. We spelen uiteraard zo veel mogelijk, maar houden vanzelfsprekend rekening met de voorkeur van onze lezers. Pas als het even wat rustiger is, is er meer tijd en ruimte voor games uit het land van de rijzende zon. Gelukkig viel de Europese release van 'jrpg' Yakuza 6: The Song of Life precies in zo'n periode.
Yankuza 6 verscheen al in december 2016 in Japan, maar beleeft pas een kleine anderhalf jaar later zijn westerse vuurdoop. Dat is overigens volstrekt normaal. Japanse games die in aangepaste vorm in Europa verschijnen, laten wel vaker maanden of jaren op zich wachten, áls zo'n game überhaupt al uitkomt. De Yakuza-games zijn wel allemaal in een westerse vorm verschenen, al moesten we op Yakuza Zero wachten tot Sega een PlayStation 4-versie had gemaakt van deze game, die in zijn originele vorm op de PlayStation 3 was verschenen.
Op zoek naar Haruka
Yakuza 6 gaat net als de vorige games in de serie over het wel en wee van Kazuma Kiryu. Wie bekend is met de verhaallijn, weet dat Kiryu zich ooit opwerkte tot topman van de Tojo Clan, dat de baas is in Tokio, of meer precies: de rosse buurt Kamurocho. Bij aanvang van Yakuza 6 is er echter veel veranderd. Kiryu heeft zijn banden met de Tojo Clan doorgesneden en probeert zijn leven als yakuza achter zich te laten. Hij heeft net drie jaar in de cel gezeten voor zijn daden, en staat op het punt met een schone lei te beginnen. Dat loopt echter anders als blijkt dat het meisje waarvan hij de voogd is, Haruka Sawamura, is verdwenen. Bij zijn zoektocht komt hij binnen de kortste keren weer in aanraking met de Japanse onderwereld.
Dat het verhaal vanaf dat beginpunt steeds groter wordt, is een understatement. In enkele tientallen uren ontdek je samen met Kiryu steeds meer hoe de vork in de steel zit. Niet alleen de Tojo Clan, maar ook rivaliserende clans, de Koreanse Jingeweon Mafia en de Chinese Saio Triad, hebben een rol in dat verhaal. Al die criminele organisaties ontdekken op hun beurt steeds weer dat Kiryu, ook wel bekend als de 'Dragon of Dojima' na al die jaren absoluut niets van zijn kracht en vaardigheid heeft ingeleverd. De doorgewinterde yakuza staat zijn mannetje, zowel in gesprekken met andere gangsters als in gevechten.
Geduld gevraagd
Dat vechten vormt het belangrijkste deel van de actieve gameplay in Yakuza 6, maar duidelijk is ook dat de game soms behoorlijk wat van je geduld en zitvlees vraagt. We overdrijven niet als we zeggen dat het eerste uur van de game voor ongeveer driekwart gevuld is met filmpjes. Die balans trekt later wel bij, maar ook dan blijft Yakuza 6 een game waarin af en toe echt ongelooflijk veel wordt gesproken. Als je gebeurtenissen uit het verleden ontdekt, maakt de game er ook een gewoonte van om die te laten zien in de vorm van een soort flashback. Dat verdient een compliment, want er zit flink wat productie in. Al die scènes zijn prima verzorgd en voorzien van stemmen. Het wordt af en toe alleen wat veel. Het helpt dat je veel scènes waarin wordt gepraat een beetje kunt versnellen - je leest de Engelse ondertitelingen vaak sneller dan dat de Japanse stemacteurs praten - maar het blijft een tijdrovend geheel.
Tijdens het verhaal kan het soms trouwens best lastig zijn om alle personages en partijen uit elkaar te houden. De lijntjes lopen af en toe flink door elkaar, en regelmatig wordt er verwezen naar het verleden. Yakuza 6 beschikt handig genoeg over een feature die je van A tot Z kan bijpraten over alle gebeurtenissen in de vorige games. Dat maakt dat je de vorige games dus zeker niet hoeft te hebben gespeeld om met deze game aan de slag te gaan. Je band met Kiryu en Haruka zal allicht anders zijn, maar de samenvatting die de game geeft kan in elk geval helpen de 'wie is wie' in de wereld van Yakuza op orde te krijgen.
In algemeen zin zijn we erg te spreken over het verhaal en alles dat daarmee samenhangt. De manier waarop een en ander wordt gepresenteerd is vanzelfsprekend behoorlijk Japans. Het kan best zo zijn dat dit totaal niet aansluit bij je smaak, maar het werkt wel. Verder schotelt Yakuza 6 spelers enkele plottwists voor die het verhaal behoorlijk memorabel maken.
