Terug

Shadow of the Tomb Raider - Review

Shadow of the Tomb Raider - Review

Met Shadow of the Tomb Raider komt er een einde aan de trilogie die in 2013 begon met Tomb Raider en werd voorgezet met Rise of the Tomb Raider. Het overkoepelende verhaal gaat over hoe Lara Croft van een normaal meisje uiteindelijk een van de meest fameuze grafrovers ooit werd, en in het laatste deel komt ze volledig tot wasdom. Dat gaat gepaard met spectaculaire gameplay, waarbij Lara niet langer vooral opgejaagd wordt, maar juist zelf de jager is geworden. De gameplay is goed in balans, maar vooral de stukken waarin Lara allerlei tombes onderzoekt in een prachtige, sfeervolle spelwereld tonen deze game op zijn best. Verwacht niet te veel vernieuwing ten opzichte van de vorige Tomb Raider-games en houd rekening met een beperkte herspeelwaarde, maar verder is Shadow of the Tomb Raider zeer de moeite waard.

Lara Croft groeit uit van "normaal meisje" naar fameus grafroofster

Ze is na Indiana Jones waarschijnlijk de meest iconische schattenjager en grafrover, onderdeel van de 'gaming-opvoeding' van menig speler, verantwoordelijk voor een van de eerste 'naakt-patches' ooit en vooral ongelooflijk stoer. De naam 'Lara Croft' is gebeiteld in de geschiedenis van games, op dezelfde pagina als die van Mario, Sonic, Duke Nukem, en ga zo maar door. In 2013 bracht ontwikkelstudio Crystal Dynamics ons de 'reboot' van de serie. Met de game die simpelweg Tomb Raider heette, begon een trilogie die ons zou laten zien hoe Lara van onschuldige tiener veranderde in de vaardige grafroofster die we in de loop der jaren hebben leren kennen. Met Shadow of the Tomb Raider, gemaakt door Eidos Montreal in samenwerking met Crystal Dynamics, komt er een einde aan die trilogie en zien we Lara eindelijk tot wasdom komen, met alle gevolgen van dien.

In Tomb Raider en Rise of the Tomb Raider maakten we dus opnieuw kennis met Lara Croft. De boodschap in die games was vooral dat Lara niet altijd de bad-ass avonturier is geweest die we al sinds eind jaren negentig op onze beeldschermen zien rennen, klauteren en vechten. Ooit was ze een doodgewoon meisje uit Engeland. Een meisje dat weliswaar behoorlijk avontuurlijk was ingesteld en ook nog eens minstens zo avontuurlijke ouders had, maar het 'grafroven' heeft ze toch echt moeten leren. De nadruk lag in die eerste twee games dan ook voornamelijk op overleven. Het hoofdpersonage was niet de onverschrokken heldin die we kenden, maar een jonge vrouw die alles in haar omgeving moest gebruiken om uitdagingen te overwinnen en gevaren te trotseren.

 

Eigen gameplay gecaptured van de Xbox One X-versie, in de 4K-resolutie.

 

Dat avontuur leidde aan het einde van Rise of the Tomb Raider tot de val van Konstantin, leider van een kwaadwillende groepering genaamd Trinity. Hoewel Lara en haar goede vriend Jonah daarmee hun doel bereikten, blijkt inmiddels dat het einde van Konstantin niet het einde van Trinity betekent. Bewapend met aantekeningen van haar overleden vader over een Trinity-cell op het Mexicaanse eiland Cozumel trekt het tweetal naar Midden-Amerika. De aanwezigheid van Trinity wordt inderdaad snel vastgesteld, en een nieuw doelwit wordt gevonden in Dominguez, een vermaarde onderzoeker die meer invloed in Trinity blijkt te hebben dan aanvankelijk gedacht.

Lara en Jonah komen een speciale dolk op het spoor, die te maken heeft met iets dat de 'cleansing' heet, een oud Maya-ritueel dat heeft te maken met een zonsverduistering waarbij de zon via een speciale handeling weer moet worden opgestart. De dolk zou hier een belangrijk aandeel in hebben. Om te voorkomen dat Trinity de dolk in handen krijgt, grijpt Lara het voorwerp voor hun neus weg. Vervolgens gaat er van alles mis. Door de dolk te stelen, ontketent Lara een gigantische zondvloed die het hele eiland wegvaagt. Het komt haar op een reprimande van Jonah te staan en geeft 'Shadow of the Tomb Raider' meteen een heel andere lading. De schaduwkant van de avonturen die Lara beleeft laat de speler kennismaken met de desastreuze gevolgen die haar acties voor anderen kunnen hebben.

Eigenlijk begint Shadow of the Tomb Raider pas echt na deze openingspassage van het spel. Dat is geen toeval. Het is een noodzakelijk stuk voor de karakterontwikkeling van Lara Croft. Tot op dit punt werd Lara nooit geconfronteerd met de consequenties van haar obsessieve schatzoektochten. Shadow of the Tomb Raider is in die zin niet alleen het einde van de verhalende trilogie, maar ook het laatste stukje van Lara's route naar volwassenheid. De vaardigheden heeft ze en weerloos is ze zeker niet meer, maar haar roekeloosheid en drieste inslag vormen nog te nemen hindernissen.

 

Gameplay in balans

De groei naar volwassenheid is, op de op de vorige pagina genoemde uitdagingen na, nagenoeg voltooid. Dat is goed te merken aan de gameplay in Shadow of the Tomb Raider. In grote lijnen lijkt de game erg op zijn voorgangers, maar in alle facetten komt die volwassenheid naar voren. Dat geldt niet alleen voor de houding en de vaardigheden van Lara, maar ook voor de omgeving. Shadow of the Tomb Raider speelt zich af in Mexico en Peru, en de jungles waarin Lara rondloopt bevatten uiteraard tal van tombes die Lara kan verkennen. Sommige daarvan liggen op het 'main path', maar veel tombes zijn optioneel. Ze hebben echter wel een overeenkomst, ze allemaal uitdagender en dodelijker dan ooit.

 

Moeilijkheid van puzzels en gevechten los in te stellen

Dat laatste is overigens in te stellen. Nieuw in deze game is dat spelers de game vrij precies kunnen instellen naar het eigen niveau, met aparte moeilijkheidsgraden voor gevechten en puzzels. Een uitkomst, want er zijn best veel gamers die moeilijke puzzels leuk vinden maar een hoge moeilijkheidsgraad in gevechten vooral als frustrerend ervaren. Het idee om de niveaus voor die twee aspecten apart van elkaar in te stellen, is zo logisch dat we ons afvragen waarom dat niet in andere, soortgelijke games mogelijk is gemaakt. Het zou ons niet verbazen als we deze feature de komende jaren vaker terug gaan zien. De game-industrie is immers niet vies van een potje leentjebuur.

Eenmaal goed op weg in Shadow of the Tomb Raider ontpopt de jungle zich langzaam tot jouw speelterrein. We zagen het in previewsessies al en het wordt bevestigd in de volledige game: Lara is niet langer de opgejaagde jongedame die moet overleven, maar is veranderd in de jager. Ze kan zich uitstekend verbergen in de jungle en kan zo eenvoudig grote aantallen vijanden een voor een uitschakelen. Nieuw daarbij is dat de speler de optie heeft om weer terug in stealth te gaan door de 'line of sight' te breken en zich opnieuw te verstoppen. In vorige games moest je een open gevecht altijd afmaken, maar nu kun je dus switchen. Dat werkt erg fijn.

 

Shadow of the Tomb Raider

 

De mogelijkheden die je hebt in gevechten of in stealth actie worden langzaam groter doordat je steeds nieuwe mogelijkheden vrij speelt in de Skill Tree. Sommige skills kun je zelf kiezen, sommige openen automatisch door verder te komen in het verhaal, en andere skills krijg je als beloning voor het voltooien van speciale uitdagingstombes. Dat is de moeite waard, want het vergroot het spelplezier in Shadow of the Tomb Raider behoorlijk. Vooral de mogelijkheden die Lara krijgt door verschillende soorten planten te eten die voor wat bovennatuurlijke gaven zorgen, zijn leuk. Ze kan zo bijvoorbeeld de aanwezigheid van wilde dieren, interessante objecten of zelfs de posities van vijanden doorzien, zonder die vijanden daadwerkelijk in het oog te hebben.

 

Survival Instinct

Deze extra mogelijkheden maken het spel als je op 'normal' of lager speelt wel een tikje gemakkelijk, maar ze onderstrepen de rol van Lara als jager. Gedurende de game kom je vaak genoeg in stukken terecht waarin je geconfronteerd wordt met een groep patrouillerende vijanden. Lara kan zich dan verstoppen in struiken, maar zichzelf soms ook insmeren met modder, waarna ook modderige muren voor camouflage zorgen. Net als in de vorige games beschikt Lara over haar Survival Instinct. In de praktijk is dit een knop die bruikbare elementen in de omgeving laat oplichten. In het scenario waarbij Lara op vijanden jaagt, zorgt dat ervoor dat vijanden die Lara ongezien kan uitschakelen oranje oplichten. Rode vijanden zijn soldaten die op dat moment in het blikveld van een andere soldaat staan. Val je ze aan, dan barst er al snel een vuurgevecht los.

 

Shadow of the Tomb Raider

 

Bewapend met de mogelijkheid om 'silent takedowns' uit te voeren en de vaardigheid om te zien welke vijanden je wel en niet te grazen kunt nemen, sneakt Lara op die manier door de bosjes en de modder. Hoewel de game totaal anders is, deed het ons bij vlagen denken aan de manier waarop je in Spider-Man soortgelijke situaties te lijf gaat. Ook daar kun je spotten welke vijanden veilig zijn om uit te schakelen en welke niet, en ook daar kun je op die manier grote gevechten omzeilen. De ene game doet het niet beter dan de andere, maar we vonden de gelijkenis in deze twee septembertoppers, die verder in alles verschillen, wel geestig.

Mocht Lara toch gespot worden, dan openen de Trinity-soldaten de aanval. Zoals gezegd kun je dan proberen om weer te verdwijnen, wat niet overdreven moeilijk is, maar je kunt ook gewoon het gevecht aan gaan. Dat is op 'normal' soms al best pittig, we overleefden zeker niet elke shoot-out. Hier komt het verhaaltje van hoe Lara niet een of andere superheld is opnieuw naar voren. Raak je ingesloten en word je van alle kanten beschoten, dan sta je binnen de kortste keren weer bij je laatste checkpoint. Dat checkpoint is overigens nooit echt ver weg, dus erg is dat verder niet.

 

Afwisseling

Het schieten werkt goed genoeg om de game niet in de weg te zitten. Zeker als je wat upgrades koopt voor je wapens rekent Lara snel genoeg af met de hordes Trinity-soldaten die haar pad kruisen. Vooral wat later in de game, als Lara beschikt over haar volledige arsenaal en dus wat sterkere wapens, bereikt de actiefactor in het spel een hoogtepunt. Het zijn stukken gameplay die je misschien van tevoren niet helemaal verwacht van een Tomb Raider-game, maar die uitstekend zijn voor de balans. De wat langzamere stukken waarin je de wereld ontdekt en in stealth rond sluipt worden afgewisseld met meer spectaculaire, soms zelfs een tikje over-de-top actiescenes. Dat zorgt voor een zeer complete game.

 

Sfeervol, maar niet al te lang

Hoe solide en goed voor de balans die actiescenes ook zijn, het is niet waar Shadow of the Tomb Raider om draait. Lara Croft is niet voor niets de 'tomb raider', dus het verkennen van de spelwereld en het ontdekken van verborgen en minder verbogen tombes is waar de game eigenlijk om draait. In algemene zin valt op dat de tombes gewelddadiger en moeilijker zijn dan in de vorige twee games, wat natuurlijk hand in hand gaat met het feit dat Lara ze gemakkelijker aankan. Zoals gebruikelijk liggen de beste items en beloning verstopt in de diepste tombes, waarvan er dus veel optioneel zijn.

 

Verborgen stad

Dat optionele aspect gaat samen met wat Eidos Montreal omschrijft als 'de grootste hub die je ooit in een Tomb Raider-game gezien hebt'. Dat slaat op een verborgen stad die Lara gaandeweg de game tegenkomt. Niet alleen belandt het hoofdverhaal hier uiteindelijk in een stroomversnelling, er valt ook veel te doen en te ontdekken. Daar zit echter een belangrijke 'maar' aan. De game laat de speler namelijk vrij soepel de rode lijn volgen. Er wordt zeker gemeld dat er meer te doen is, maar niets van die extra bezigheden draagt al te veel bij aan de eindgame. Goed, je verdient wat extra spullen en skill points, maar buiten dat valt het nogal mee. Het is dus verdacht gemakkelijk om al die optionele quests links te laten liggen, en dat is zonde, want juist een aantal van die sidequests en Challenge Tombes zorgen voor goede Tomb Raider-actie.

 

Shadow of the Tomb Raider

 

Het ontwerp van die tombes is, zoals verwacht mag worden van een Tomb Raider-game, van hoog niveau. De puzzels zitten regelmatig leuk in elkaar, al zijn ze voor gamers die vaker een Tomb Raider- of bijvoorbeeld Uncharted-game spelen ook niet echt heel moeilijk te doorzien. De verschillende valstrikken zijn leuk verzonnen, al word je in Shadow of the Tomb Raider dus niet echt bestraft als je dood gaat. Dat maakt de impact van zo'n valstrik wel wat minder heftig. Binnen de kortste keren ben je terug op diezelfde plek en dan weet je al waar je op moet letten.

 

Keuze in graphics

Niet alleen de werking van de puzzels, maar ook de aankleding van de tombes - of eigenlijk de hele spelwereld - is prachtig. Je komt in verborgen tombes terecht die behoorlijk veel indruk maken met hun hoge detailniveau. Elk hoekje van de spelwereld ademt sfeer. Het helpt dat de game dat geheel er prachtig uit laat zien, zeker als je in de gelegenheid bent om hem in 4k te spelen. Het is daarbij trouwens wel jammer dat consolegamers de keuze moeten maken tussen een optimale framerate of een optimale beeldkwaliteit. Het is te prijzen dat gamers die keuze zelf mogen maken, maar dat er überhaupt moet worden gekozen, is natuurlijk jammer.

 

Shadow of the Tomb Raider

 

Het geluid, en dan met name de muziek, volgen het hoge niveau van de graphics moeiteloos. Ook de voice-acting is van hoog niveau. Het enige dat aan te merken valt op de presentatie is de timing van sommige cutscenes. Het gebeurde een paar keer dat een tussenscène een onderbreking vormde in een stuk waarin de game net een lekker tempo kreeg. Het is een gevoelskwestie en waarschijnlijk ervaart elke gamer dit weer anders, dus we zullen het Eidos Montreal verder niet aanrekenen. Het gevoel van 'kom op, beetje tempo' tijdens die tussenscènes kwam bij ons echter wel een paar keer naar boven.

 

Voldoende content?

Toch kon dat het spelplezier niet onder druk zetten. Shadow of the Tomb Raider is enorm leuk om te spelen en zou heel goed de beste Tomb Raider-game tot nu toe kunnen zijn. De balans tussen sluipen en schieten is net als het verhaal beter dan in Rise of the Tomb Raider. Toch scoort deze game niet hoger, verklappen we alvast. Hoe zit dat? Simpel: Shadow of the Tomb Raider trekt de lijn van de vorige games wel door, maar speelt enorm op veilig. De gameplay bevat wel wat verbeteringen, maar lijkt tegelijkertijd in veel op die in de vorige games, zeker als je de optionele content in de hub laat liggen. Daarnaast kun je je afvragen of Tomb Raider voldoende content biedt. Veel meer dan twintig uur zul je er niet aan kwijt zijn. Dan opent wel de 'New Game+', maar een game dat zo verhaalgedreven is, is zelden voor een tweede keer boeiend. Extra Challenge Tombes kunnen worden toegevoegd door een season pass voor de game te kopen, maar dan hebben we het dus al over dlc. Kortom, het ritje zit erg goed in elkaar, maar na het ritje is het ook wel afgelopen met Shadow of the Tomb Raider.

 

Conclusie

Shadow of the Tomb Raider is een een heel goede game. Het spel differentieert weliswaar niet al te veel ten opzichte van de twee voorgangers in de trilogie, maar heeft de balans in de gameplay beter op orde en biedt ook een sterker verhaal. Daarnaast is de spelwereld waarin het geheel zich afspeelt enorm sfeervol en gemaakt met veel oog voor detail. Het verkennen van tombes, maar ook het rondsluipen en vijanden uitschakelen, zorgt voor de beste momenten in het spel, dat over het algemeen ook lekker speelt. Er zijn wel wat minder sterke momenten en de hoeveelheid content is niet al te indrukwekkend, maar los van die punten is Shadow of the Tomb Raider een heerlijk einde van deze trilogie.

 

 

Laat een reactie achter

*Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd

* Verplichte velden

Vergelijk producten Verwijder alle producten

You can compare a maximum of 3 products

    Hide compare box
    Game-Outlet NL 9.0 / 10 - 2301 Reviews @ Feedback Company